Akur pada aturanNya,
Aku tak punya daya,
Biar pun hati enggan terima..
Tapi aku tak punya cara,
Cuba jua menerima..
Walau pun terpaksa.
Mengapa kau tetap disitu?
Berada di penjuru itu?
Melihat bayang pun aku tak sudi..
aah...tak tau nak tulis puisi lg...Senang kata, once aku tak suka..payah aku nk terima!
Tapi saya terpaksa...hutang budi dibawa kemati...apatah lg tanpa tahu, kita termkn budi org yg kita benci..
Selalu juga diri saya cakap sendirian.."mengapa payah orang nak terima keputusan aku?"..
atau pun hormati keinginan saya.. Maksudnya...
Kenapa?Dah tahu saya tak suka tapi tak reti-reti nak beransur pergi...
Kenapa?Saya pula yang kena pujuk hati, kena ajar diri utk terima yg dia tu tak nak pergi....
Kena belajar terima her existance... Hmm... kenapa setiap kali mesti saya??
Hmm...
Wahai Tuhanku yg Maha Kaya lg Maha Mengetahui... kudrat sekeping hati aku serah pdMU.
Makin tak berdaya, makin lemah.
Entahlah...Kusut!
Sebenarnya hati saya berdebar utk majlis 16hb nanti...Berdebar..Risau...Takut..
Tapi, apa nk buat..hadapi saja..Cuma saya harap tuhan tlg jaga ibu saya.Saya cuma ada
satu ibu yg sepi dalam rindu pd arwah ayah.Kudratnya kian susut dimamah usia, hatinya kian jauh dibawa kenangan lama...Saya cuma harap tuhan tlglah jaga ibu saya.
Buat jidah,terima kasih jidah :)
Nnt ada chance, saya letak gambo kahwin.InsyaAllah...
Marjina on 12:58 PM